# 9
Kanał Koryncki
Kanał Koryncki przecina Przesmyk Koryncki oddzielając Peloponez od części kontynentalnej, czyniąc z niego właściwie wyspę, a nie półwysep. Ma 8 m głębokości, 78 m – od lustra wody do góry (wysokość ścian), trochę ponad 6 km długości, 21-24 m szerokości i oszczędza żeglarzom 200 Mm podróży wokół półwyspu. Półwysep z lądem łączą w tym miejscu trzy mosty konwencjonalne, dwa zwodzone i jeden kolejowy. Stworzenie możliwości skrócenia drogi morskiej przez ten przesmyk interesowało już starożytnych. Wtedy zaczynano myśleć o sposobach przekopania tego skalistego fragmentu, ale trudności naturalne przerastały możliwości techniczne. Dla skrócenia drogi morskiej zbudowano kamienną rampę, po której przeciągano statki na specjalnych wozach. Ten system transportu przetrwał do XIII wieku. Cesarz Neron podjął pomysł przekopania przesmyku, wbił nawet pierwszą, srebrną łopatę pod budowę i nakazał 7000 niewolników kopać kanał pod dyktando swoich inżynierów, którzy dokonali pomiarów i wytyczyli plan budowy. Wkrótce cesarz zmarł, a żaden z jego następców nie kontynuował tego dzieła. Dopiero rozwój techniki pod koniec XIX wieku pozwolił na powrót do tego pomysłu. Podjęli się go dwaj węgierscy inżynierowie, którzy z dużym powodzeniem wykorzystali obliczenia starożytnych kolegów z czasów Nerona. Prace napotykały na różne trudności techniczne i finansowe, ostatecznie kanał oddano do użytku w 1894 roku. Krótka historia eksploatacji obfitowała w różne wydarzenia mające na celu zniszczenie kanału, zwłaszcza podczas działań wojennych. Wycofujący się Niemcy w 1944 roku zniszczyli go, ponownego otwarcia dokonano w 1948 roku. Gabaryty dzisiejszych statków nie pozwalają na przepłynięcie kanału, tą drogą udają się przeważnie jachty, ale stanowi on wielką atrakcję turystyczną.
